Keuzevrijheid

Wat grappig toch dat een oproep tot behoud van keuzevrijheid tijdens zwangerschap en bevalling direct wordt doorgetrokken naar voors en tegens van ziekenhuis versus thuisbevallen, waarbij het ene kamp de thuisbevalling gelijkstelt met het veroordelen van je kind tot een gewisse dood, en het andere kamp doet alsof de gynaecoloog een beul is die de vrouw het liefst direct onder het mes krijgt. Of eigenlijk helemaal niet grappig, maar heel bedroevend. Het leidt ongelooflijk af van waar het werkelijk om gaat.

Namelijk, het recht op keuze. Dat houdt in dat het de vrouw is die uiteindelijk beslist over haar bevalling: waar zij bevalt, welke plaats: thuis, ziekenhuis, geboortehotel, met wie zij bevalt, welke zorgverlener: verloskundige, gynaecoloog, of helemaal geen zorgverlener, hoe zij bevalt: met veel controle / interventies, of minder/geen controle/interventies (hands off), medische pijnbestrijding, badbevalling. En dat het daarbij niet gaat over wat de meerderheid van vrouwen wil of vindt, of wat ‘het beste’ is, maar dat het gaat over de keuzevrijheid die de individuele vrouw heeft.

En, mensen, dit is een fundamenteel récht. Dit is niet zomaar iets ‘leuks’ of een ‘luxepositie’.[1]

Wat maakt toch dat veel mensen, mannen én vrouwen, artsen én verloskundigen, kinderlozen en mensen met kinderen, vrijwel  direct in een soort kramp schieten als je het hebt over het recht van de vrouw om de uiteindelijke beslissingen aangaande haar zwangerschap, bevalling en het voeden van haar baby te maken? Alsof zij daar niet toe in staat zou zijn. Zijn we niets opgeschoten sinds 1919, toen vrouwen eindelijk mochten stemmen? Of sinds 1956, toen de getrouwde vrouw volgens de wet eindelijk óók handelingsbekwaam was? Vinden we haar nog steeds te ‘emotioneel instabiel’ of ‘hormonaal’ om haar keuzes te maken? Aangaande háár lichaam, en haar baby? Wie moet er bevallen? Niet de zorgverlener die ernaast staat, of haar partner. Zíj is de enige die die klus kan klaren. Is het dan niet absurd dat zij daar niet het uiteindelijke beslissingsrecht in heeft?

En als hier nou veel vragen over zijn, hoe dat vervolgens te implementeren in de geboortezorg, waarom betrek je die vrouw er dan niet gewoon bij? Met een beslissende stem in de uiteindelijke vormgeving van die zorg, die over háár lichaam gaat, haar baby gaat. Is dat nu zo moeilijk? Of eng? Ach, de suffragettes hebben er 25 jaar overgedaan om kiesrecht te verkrijgen. We zijn nu 3 jaar bezig. Ik houd hoop.

Joyce

PS Even voor de duidelijkheid: de GeboorteBeweging is in het kader van keuzevrijheid en veiligheid van de zorg, zowel voor de mogelijkheid om thuis te bevallen, als voor de mogelijkheid om in het ziekenhuis te bevallen. We zijn ook vóór de ontwikkeling van de expertise van de gynaecoloog – ook de keizersnede is nog nooit zo veilig geweest. We constateren een probleem aangaande te veel medicalisering. Dáár gaat onze roep tot actie over. Hierover later meer (elke dag een blog, dus blijf meelezen!).

---

[1] Dit recht ligt onder andere vastgelegd in de Wet WGBO: nl.wikipedia.org/wiki/Wet_op_de_geneeskundige_behandelingsovereenkomst en in het grondwettelijkrecht op lichamelijke integriteit: http://www.denederlandsegrondwet.nl/9353000/1/j9vvihlf299q0sr/vgrnblu821m2;