Het is inmiddels 33 jaar geleden dat ik van mijn oudste dochter beviel, en 24 jaar geleden dat ik van mijn jongste dochter beviel. Ik ben heel blij dat ik niet meer hoef te bevallen, maar dit is niet omdat ik bevallen zo vreselijk vind.
Bij mijn oudste dochter kon ik na 36 uur weeën en 1,5 uur persen heerlijk thuis in mijn eigen bed bevallen. Bij mijn jongste dochter, mijn 4e bevalling, ben ik op handen en knieën op het vloerkleed thuis bevallen. Na 8 uur weeën was er 1 uur pauze in de weeën voordat de persweeën begonnen. Na deze pauze, en bijna zonder persen was ze er 15 minuten later. Ook dit heb ik op mijn eigen manier kunnen doen. Mijn huisarts stond er beide keren bij en keek er naar zonder dat hij toucheerde, hij deed dit alleen als ik dat zelf graag wilde omdat ik wilde weten hoe ver ik was. Hij had in de tropen gewerkt en was toen al gewend hands-off te werken.
Tijdens mijn 2e bevalling was hij op vakantie, inmiddels was ik 42 weken zwanger en had ik meer dan 24 uur gebroken vliezen, en dus werd het een medische bevalling met alle toeters en bellen die daarbij hoorden. Toen al vond ik dat vreselijk.
Tegenwoordig zou meer dan 36 uur weeën naar het ziekenhuis betekenen. 1,5 uur persen van hetzelfde laken een pak. Een weeënpauze wordt niet meer als pauze gezien maar als weeënzwakte, dus ook daarvoor moet je naar het ziekenhuis.
Ben ik daar veiliger? Nee. Word ik daar onzeker over mijn eigen kracht en lichaam? Ja, met alle gevolgen van dien. Er zijn meer vrouwen voor wie hun bevalling een traumatische ervaring was omdat zij zelf geen invloed meer hebben op hun bevalling. Als je nonverbaal een moeder laat merken dat haar lichaam niet in staat is te doen waarvoor het gemaakt is, zal ze zich overgeven aan degene waarvan zij denkt dat deze de kennis heeft. De bevalling zal haar overkomen, maar of dat haar een positief gevoel over haar bevalling oplevert waag ik te betwijfelen. Zeker gezien het feit dat steeds meer vrouwen een post traumatisch stress syndroom overhouden aan hun bevalling. Ik denk dat het allerbelangrijkste is dat vrouwen zelf blijven en kunnen beslissen hoe, waar en met wie zij bevallen precies zoals dat is opgenomen in de rechten van de mens in Europa. In de brief van het CPZ lees ik dat het in eerste instantie gaat over een gezonde baby, de wens van de aanstaande moeder wordt nergens genoemd.
Alexandra
Wil je ook een blog, artikel of iets anders plaatsen? Stuur je inbreng dan dan naar actie@geboortebeweging.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten